Antakya… Yıkılmış şehir, esasında daha fazla şehirdir. Şehri bir arada tutan binaları, sokakları, anıları yıkıntılar altında kaldıktan sonra kalandır belki de şehir. Belki de tüm bu yıkıntıyı bir “seda” toplayıp bir araya getirecek. “Hatay Akademi Senfoni Orkestrası” bunun için yola çıktı. Felakete gittikçe daha hızlı giden bu “yüksek hızlı tren”in bir rayı “olağanüstü hal”, diğer rayı “enkaz”dır; bu tren deprem istasyonundan geçti ve artık yoluna daha hızlı devam ediyor. Bugünü dönüştürmek için hep beraber imdat frenine asılmamız gereken, durdurmamız gereken trendir içinde olduğumuz. Hataylı sanatçılar bunun için dayanışıyor. Bir yıl geride kaldı ve onlar acılarımızı katlanılabilir, dayanılabilir bir şeye dönüştürdüler. Onlar olmasa bu acıya dayanılmazdı.